Zeehonden of robben (Phocidae) vormen een familie van zeezoogdieren. Ze behoren tot de roofdieren (Carnivora). Zeehonden in Nederland komen het meest voor in de Waddenzee, verder onder andere in de Ooster- en Westerschelde. In België worden ze, door het strakke verloop van de kust, zelden gezien. Jonge zeehonden noemt men ook wel huilers. Zeehonden zijn doorgaans wit van kleur als ze geboren worden.

Zeehonden hebben korte stugge haren en nauwelijks ondervacht. Ze houden met een dikke speklaag de lichaamswarmte vast. Ze hebben goed ontwikkelde tastharen, niet alleen in de snor, maar ook in de wenkbrauwen. De meeste soorten hebben een gevlekte vacht. Bij enkele soorten bestaat er seksueel dimorfisme, waarbij de mannetjes veel groter zijn dan de vrouwtjes, een ander vlekkenpatroon hebben, en zelfs een slurf (zoals bij de zeeolifanten). Mannetjes hebben ook een penisbot ofbaculum. De achtervinnen zijn groter dan de voorvinnen. Met deze achtervinnen zwemmen de zeehonden. De zeehonden hebben geen oorschelp.

Sommige soorten worden bedreigd, in het verleden door de jacht en tegenwoordig door vervuiling van de zee. Zieke en verlaten zeehonden worden in Nederland opgenomen in de opvangcentra Lenie 't Hart en Ecomare op Texel. Zeehonden komen ook in de buurt van beide polen voor. Ze zijn belangrijke prooidieren voor ijsberen en orka's.

De jacht op zeehonden door middel van knuppelen is over de hele wereld verboden, behalve in Canada. In Nederland is het al enkele decennia verboden, voor het verbod werd er in Nederland nog geknuppeld in de Waddenzee en de toen nog niet afgesloten zeearmen in Zeeland.

Zeehonden hebben een zwakke ademreflex en onder water stikken zij nog voordat zij kunnen verdrinken. Een zeehond kan onder water slapen en houdt dan tot twintig minuten lang de adem in. Ook wanneer een zeehond op het droge slaapt zal hij tijdens de slaap niet ademen. Zeehonden slaan zuurstof niet alleen op in hun bloed maar ook in hun lichaam. Wanneer de zeehond niet ademt geven de spieren zuurstof af.

Hoewel de zeehonden op de Waddeneilanden steeds in groep lijken te zonnen, zijn het solitair levende dieren. Een moeder zal haar jong enkel tijdens de eerste weken verzorgen. Als het jong in nood verkeert of achterblijft, zal de moeder eerder zelf vluchten en haar jong achterlaten dan het te helpen of verdedigen. Ze zal naderhand haar jong zelfs niet meer zoeken.

Een zeehond wordt in normale omstandigheden maximaal 25 jaar, hoewel er in het opvangcentrum in Texel exemplaren in gevangenschap leven die meer dan 30 jaar oud zijn.

• Familie: Phocidae
  • Onderfamilie Noordelijke zeehonden (Phocinae)
    • Tribus Cystophorini
      • Geslacht Cystophora
        • Klapmuts (Cystophora cristata)
    • Tribus Erignathini
      • Geslacht Erignathus
        • Baardrob (Erignathus barbatus)
    • Tribus Phocini
      • Geslacht Halichoerus
        • Grijze zeehond of kegelrob (Halichoerus grypus)
      • Geslacht Phoca
        • Kaspische rob (Phoca caspica)
        • Bandrob (Phoca fasciata)
        • Zadelrob (Phoca groenlandica)
        • Ringelrob, stinkrob of kleine zeehond (Phoca hispida)
        • Larghazeehond (Phoca largha)
        • Baikalrob (Phoca sibirica)
        • Gewone zeehond (Phoca vitulina)
  • Onderfamilie Monachinae
    • Tribus Lobodontini
      • Geslacht Hydrurga
        • Zeeluipaard (Hydrurga leptonyx)
      • Geslacht Leptonychotes
        • Weddellzeehond (Leptonychotes weddellii)
      • Geslacht Lobodon
        • Krabbeneter (Lobodon carcinophagus)
      • Geslacht Ommatophoca
        • Rosszeehond (Ommatophoca rossii)
    • Tribus Miroungini
      • Geslacht Zeeolifanten (Mirounga)
        • Noordelijke zeeolifant (Mirounga angustirostris)
        • Zuidelijke zeeolifant (Mirounga leonina)
    • Tribus Monachini
      • Geslacht Monniksrobben (Monachus)
        • Hawaïaanse monniksrob (Monachus schauinslandi)
        • Mediterrane monniksrob (Monachus monachus)
        • Caribische monniksrob (Monachus tropicalis)

• 

  Klapmuts (Cystophora cristata)

 
• 

  Baikalrob (Phoca sibirica)